Emoties part II

Vanmiddag had ik een gesprek over emoties en voelen. Dit naar aanleiding van de uitspraken die ik heb gedaan op mijn weblog, ondermeer over emoties.
Kennelijk onstaat de indruk door mijn woorden over hoe ik tegen emoties aankijk dat er geen 'voelen' meer is. Integendeel. Indien de emoties in een rust toestand zijn komt men pas aan 'voelen' toe. Voor deze toestand van rust is het juist onmogelijk 'te voelen', omdat men doorlopend bezig is met de gevolgen die worden veroorzaakt door de emoties. In het woord emoties zit ook het Engelse woord 'motion'', wat zoveeel als 'beweging' betekent. Doorlopende beweging, maar waarnaar toe is de vraag?
Je kan pas spiegelen in water als het rustig en rimpelloos is, niet in een woeste zee. Daarin zal je proberen te overleven en niet te verdrinken of te vergaan. Dit is een passend beeld lijkt mij.

'Voelen' of 'Gewaarwoorden' is iets van een geheel andere orde. Het tot rust brengen van emoties is dus niet een staat van 'niets', maar opent de mogelijkheid om tot een ander 'trillingsniveau' te komen. Een andere staat van energie te gaan ervaren.
Indien het evenwicht dat nodig is om de staat van 'rust' wordt verstoord, dan zal men weer terugvallen naar de 'staat van emoties', met alle nare gevolgen van dien.

Omdat we nu eenmaal in een grofstoffelijke omgeving bestaan zijn dit processen die men langzaamaan leert (althans voor de meeste mensen...). Het spreekwoordelijke 'vallen en opstaan' komt hier om de hoek kijken. Het is de enige (zo lijkt het...) manier om je dit eigen te gaan maken. Hele volksstammen leren het nooit, leven na leven niet, en blijven 'vallen en opstaan'.

Toch lijkt het mij dat dit de enige manier is om door de harde ervaringswereld van het grofstoffelijk bestaan te gaan doorzien wat de oorzaak is van 'het schijnbare lijden'.
Het is onze eigen onwetenheid / niet bewustzijn van deze realiteit die dit in stand houdt en blijvend pijnlijke realiteiten te voorschijn roept.

Het in evenwicht brengen van je eigen emoties kan worden bereikt door in te gaan zien dat mensen doorlopend met 'ik-gerichte' energieen bezig zijn. Deze 'ik-gerichtheid' of egoisme veroorzaakt de afgescheidenheid van een Grotere Realiteit, of Groter Zelf ( hou niet van dit soort woorden maar kan op dit moment niets beters verzinnen...)

Zelfkennis is dus niet de Kennis van het 'IK', maar eerder het doorzien van de drijfveren van dit 'IK'. Zodra je de werkingen begint te doorzien, zal je steeds eerder ophouden eraan 'toe' te geven, omdat je de gevolgen doorziet van dit handelen. Het leidt namelijk weer tot een 'golf van Emotie'.

En zeg nu zelf....wie heeft daar nu echt behoefte aan?

Zuiver Denken & Emoties zijn als een 'gif'

Wat is nu eigenlijk de precies de werking van ons 'Denken / denken' op wie we zijn en ons voelen? En wat is precies de rol van onze emoties?
In allerlei stromingen heeft men het over dat we ons denken dienen te 'zuiveren'. Tenminste als we verder willen groeien vanuit esoterisch standpunt bekeken. Veel mensen willen graag meer weten over wat het leven is, maar worden belemmerd in hun ontwikkeling.
Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat 'Wie we zijn en ons daaruit voorvloeiende handelingspatroon' door onze manier van 'denken' wordt bepaald. Ons denken zorgt ervoor dat we bepaalde keuzes maken, die er weer voor zorgen dat 'situaties' ontstaan en die 'situaties' reflecteren weer op ons eigen leven en beinvloeden ons. Nemen onze tijd in beslag.
Dit roept doorgaans ook weer allerlei emoties op. Boeddhisten stellen dat uw emoties als een 'Vergift' werken op uw 'Zijn'.
Wederom uit eigen ervaring stel ik vast dat het doorlopend in een emotionele toestand leven behoorlijk uitputtend is. Zelf ervaar ik al die emoties dus als onprettig. Het gevaar wat ook bij dit soort emotionele toestanden om de hoek komt kijken is dat er allerlei handelingen worden gedaan welke deze emotionele toestanden versterken en groter maken. Met als gevolg dat men jaren en jaren bezig is om de gevolgen van dit te verwerken. Met als resultaat? Doorgaans NIX! Pijn, ellende en schade!
Dus die Boeddhisten zijn zo dom nog niet:-)
Zelf heb ik de les hieruit geleerd om te gaan kijken naar'mijn eigen manier van 'Denken'. Wat zijn de dingen die mijn 'Denken' zo aantrekken en wil ik hier eigenlijk wel 'Aandacht' aangeven? Dat is een vraag die ik mezelf méér en méér stel. Is dat de moeite waard?
Wat is het nu eigenlijk dat ik wil? Dit ga ik nu niet beantwoorden, maar het is vergelijkbaar met mensen waar tegen één keer Nee tegen wordt gezegd en tien keer JA. Indien men zich volledig richt op het Nee dan is dat denken niet in balans. Het lijkt mij beter om dat Denken te richten op het tien keer JA.
Geen energie meer te geven aan datgene wat u niet meer wilt, het laten versterven.... en u richten met Uw Denken op datgene waarvan u vindt dat het de moeite waard is. Wat dat dan ook moge zijn.
Op deze manier kunt u zich in de loop der tijd 'Zuiveren' in uw denken. Dit is een aanhoudende inspanning van de Wil en hier levende in de grofstoffelijke wereld zal dit proces langzaam en traag verlopen.
Door deze nieuwe gerichtheid van uw Denken roept u nieuwe toestanden van 'Zijn' in het leven, ervaringen die u helpen uw Denken te zuiveren en u verder op weg te helpen richting 'Zelfverwerkelijking.
Gelijk het beeld van Michelangelo met de hand van God.

Hoofd-Kennis

Hoofd-kennis. U kent het wel. Als kind moet u het onder-wijs volgen. Wat natuurlijk op zich niet slecht is, want we zullen toch ook van 'onderen' wijs moeten worden. Woordspel of ethymologie? Ik laat het aan de aandachtige lezers over!
Kennis. Hoe dienen we hier tegenaan te kijken. Op een forum een min of meer heen-en-weer geleuter over de I Tjing. Het onderwerp 'intuitie' houdt me al langer bezig. Waarom? Hoogstwaarschijnlijk door mij ervaringen. Dingen die ik in de loop der tijd heb opgedaan als 'Hoofd-kennis'. Ook ingevingen die ineens helder en duidelijk zijn over situaties en mensen. Weten wat de juiste keuze is. Ik ben aan dit soort zaken aandacht gaan geven.
In de esoterie vindt je dit ook over al terug. Intuitie tegengesteld aan Kennis. Tegendelen die elkaar dus nodig hebben. De Intutie die Kennis omzet in 'Weten'.
Woe Wei Woe: Weten het Niet-Weten is het Ware Weten.
In alle systemen komt dit moeilijke onderwerp terug. Ook in de I Tjing. In de ca 25 jaar dat ik nu met esoterie in de brede zin des woords bezig ben heb ik (godzijdank) ervaren dat ik toch altijd weer nieuwe verrassende ervaringen opdoe met ondermeer een boek als de I Tjing. Ik stel dan vast dat mijn wezen nog steeds in een staat van verdergaande ontwikkeling is.
Hoofdkennis opdoen om je referentiekader mee te vergroten is zeker belangrijk, maar als het een werktuig van het kleine ego wordt dan keert het onvermijdelijk tegen iemand.
De Hoofd-kennis kan uitsluitend een potentiele drijvende kracht worden als het als 'spiegel' functioneert voor de werkzame intuitie. De 'impuls' die zichzelf daardoor herkent en WEET!

De geur der daden

Een tijd geleden vroeg iemand mij waar ik in 'geloof'. Ik 'geloof' niet, was mijn simpele antwoord.
Indien het nodig is om mezelf dan in een specifiek hokje te plaatsen dan zou ik stellen dat ik 'onderweg ben...' richting het Boeddhisme. Ik kan mezelf wel verplaatsen naar die richting toe en manier van 'zijn'.
Nu ben ik nog geen Boeddhist, want ik moord nog zonder enige gewetenswroeging 1000zden vliegen, muggen en mieren uit. Geen enkel probleem.
Toch zette deze vraag en gedachte me aan het denken. Over dat de omgeving waarin je verkeert ook je 'spiegel' is. Het feit dat ik in een oud huis woon, waar met grote regelmaat dus vliegen, muggen en mieren plaagjes zijn zegt 'iets' over mij. Dat is het directe gevolg van mijn eigen daden oftewel 'de geur der daden'.
Je kan dus stellen, lijkt mij, dat aan iedere handeling en 'niet-handeling' een geur hangt. Deze 'geur' verwekt 'die' omstandigheden die hier bij horen.
Een Boeddhist zou die beestjes ongemoeid laten. Ik kan dat nog niet.
Verder denkende kan je dan stellen dat dus ieder ding dat gebeurd, dus een deel van je eigen 'verwekking / schepping' is. Je eigen verantwoordelijkheid. De goede, maar ook de niet-goede ervaringen. You did it on your self!
Het 'Geloof' legt dit altijd bij een persoon die ze God of Allah noemen. Lekker makkelijk eigenlijk!
Het onkennen van de eigen Verantwoordelijkheid.
Daarom stel ik dat ik dus onderweg ben om Boeddhist 'eens' te worden.
De aandachtige, doch nog-niet-wetende lezer zou ook kunnen stellen: Hoe krijg je die 'geur' dan schoner? Een toilet verfrisser is niet het juiste antwoord! (alhoewel....)
Je eigen denken, vormt je handelen.Het is een lange weg die ik reeds jaren geleden ben ingeslagen. Eerst vond dit nog plaats door 'inductie' door andere Hooggeplaatste Mensen, nu is het mijn eigen wens en Wil geworden. Zuiver Denken!
Des te zuiverder je eigen denken en voelen wordt en de daaruit voorvloeiende Handelingen en niet Handelingen, des te beter worden de geuren van je Daden.
Dit is niet 'zomaar iets'.
Uiteindelijk is dit net zo zwaar als de Boeddhisten zeggen: 'Gij zult een ander niet schaden'.
Een doorgaans bijna onmogelijke handeling, toch is het te doen. Maar als u werkelijk goed nadenkt over deze uitspraak dan zult u de 'Prestatie van dit Grote Werk' kunnen inzien.