Toen ik vanmorgen om ca 12 uur mijn bed uit kwam, omdat ik eindelijk weer eens kon uitslapen, voelde ik het al. Een totale dufheid. Zo’n dufheid die ik kan voelen als ik te lang in mijn bed heb gelegen, wellicht herkent u dit.
Ik deed mijn automatische handelingen en deed mijn I Tjing worp en daar was die dan: De Stilstand. Hoe toepasselijk, want het complementeerde mijn ‘voelen’ van dit moment. Een diep gezoem van leegheid, inspiratieloosheid en een opkomende hoofdpijn veroorzaakt door dit lange slapen. Maar wat een behoefte heb ik gehad de afgelopen week aan ongestoord slapen.
Het teken de Stilstand behoort ook in de cyclus van de maanden augustus/september als de levenskrachten zich weer los beginnen te maken en de nadere herfst zijn intrede gaat doen. Althans zo staat in het boek beschreven. Een mens kan nu eenmaal niet altijd vol zitten met inspiratie en ja, hoe onwaarschijnlijk dit bij velen kan klinken, we zijn een onderdeel van deze natuur.
Ik heb nog even nadat ik dit hexagram had gegooid en erover na had gedacht, een nieuwe gegooid. Ik had hexagram 24 de Terugkeer. Toen waren mijn levenssappen weer wat meer aan het vloeien. Toch houd ik mezelf maar even ‘down to the ground’.
“De leerling trekt zich op zichzelf terug en vermijdt moeilijkheden. Hij laat zich niet door prijzen eren” Dit terugtrekken doe ik al maanden, dan wel jaren lang in feite. Tevens -toen ik zo zat te denken- begin ik in mezelf verschillen waar te nemen, ten opzichte van het verleden. Hiermee doel ik op mijn houding en gedrag. Als voorbeeld kan ik u zeggen -kijkende naar de afgelopen week- dat ik een steeds grotere mate van zelfbeheersing ontwikkel. De afgelopen week laat zich het best vertalen als een ‘Disturbance in Paradise’. Dit door een week lang, 10 uur per dag, een eindeloos hakken en zagen onder mijn appartement. Dit omdat ze nieuwe tegelvloeren en wanden aan het maken waren. Dit ondergraaft mijn balans. Vroeger was ik in de aanval gegaan, had ruzie gezocht. Totaal verkeerd natuurlijk. Die dingen gebeuren nu eenmaal. Toch kon ik dat maar moeilijk verkroppen deze verstoring van mijn rust. Anno nu ben ik er heel anders mee omgegaan. Voor mij was het belangrijkste om niet uit mijn stabiliteit te geraken en koos ervoor, als het teveel van goede werd, naar buiten te gaan en daar me met andere dingen bezig te houden. Een futiel voorbeeld, maar toch wel essentieel in hoe ik nu in het leven sta.
Zo ook met deze Stilstand. Het zal vanzelf wel weer weggaan. Betere momenten zullen het ongetwijfeld opvolgen, waarin ik me weer geïnspireerd voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten