Vandaag bij deze worp had ik de vijfde lijn “Beschouwing van mijn leven. Voor de leerling geen fout.” In de tekst van deze lijn komt naar voren de volgende gedachte “Handelde je vanuit een visie en probeerde je die gestalte te geven? Dan is het goed. Koos je voor het leven en durfde je risico’s te nemen, eerder dan te willen slagen? Dan is het het goed. Een grotere verantwoordelijkheid draag je niet’.
In de tekst van Het schouwen wordt verder ingegaan op het aspect loslaten. Kortleden kwam ik in de Swabhawat van Saswitha een andere benadering over loslaten van het verleden tegen. Hij omschreef dat als het ‘verharden’ van het verleden. Mensen hebben de neiging zaken uit het verleden te idealiseren. Daarmee verharden ze het en ontnemen ze zich de mogelijkheid dit verleden ‘los te laten’. Door deze verharding kunnen de verschillen ‘heden en toekomst’ niet op de juiste manier uitgewerkt worden, omdat er als het ware een sluier wordt gelegd over het verharde verleden. Door dit begrip ‘verharden’, wordt het eenvoudiger het ‘los laten’ te beschouwen.
Kijkende naar mijn eigen leven bevind ik me inderdaad op het pad, van zaken van het verleden los te laten. Wat heet ik heb zelfs Nederland verlaten, omdat dit voor mij één groot ‘verhard’ verleden was. Door mijn ‘verharde’ verleden daar was ik niet meer in staat mijn leven in juiste banen te leiden. Ik heb al eerder aangegeven dat mijn vertrek aldaar een enorme bevrijding in mijn denken was, door me in een nieuw veld van werkzaamheid te plaatsen.
Soms maak ik me wel eens zorgen dan over de toekomst. Maar hier geldt dezelfde wetmatigheid. Indien je het verleden door je eigen denken kan verharden, dan kan je ook je toekomst ‘verharden’. Vanzelfsprekend, verhardt daarmee ook je heden en kom je in een toestand van ‘Stilstand’ terecht. Bindingen aan één van deze toestanden – Verleden, Heden & Toekomst’ dient te worden vermeden, opdat men geen nieuwe Oorzaken verwerkt. Men dient de Gevolgen Haar loop te laten en deze Oorzaakloos te verhandelen.
Dus loslaten. Het wordt zo gemakkelijk gezegd, maar men dient in de Eenheid van dit Loslaten alle aspecten te gaan beschouwen. De Verschillen in hun eenheid oplossen, zou Saswitha stellen.
Dus terugkerende naar mijn worp kan ik stellen dat ik risico's heb genomen en mijn visie is om uiteindelijk door Groei verder te komen in dit leven en door een correcte verhandeling van “Verleden, Heden, Toekomst” tot een dieper inzicht te komen in de Wetten van het ons omringende Universum en uiteindelijk mezelf. Dit een bestaan zonder ‘Verharding’ en doorlopende risico's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten