Ik kreeg een dreun in mijn gezicht, vanmorgen bij het gooien van mijn hexagram.
De Spijspot met één bewegende lijn, de vierde. Als er één ramplijn te gooien valt bij de Spijspot dan is het deze wel. De poten breken, het maal wordt vermorst en de gestalte wordt bevlekt. Het nieuwe hexagram wat hieruit voortkomt is Het werk aan het bedorvene.
Mijn belevening met de I Tjing is wel van dien aard dat ik van slag was bij het zien van dit resultaat. Ik weet uit ervaring inmiddels dat Het boek der Veranderingen geen fouten maakt. Het geeft die spiegel, waar je op kan vertrouwen.
Ik zat dus even een tijdje wezenloos voor me uit te staren, niet in staat om in deze spiegel te kijken. Ik klapte het boek dan ook gefrustreerd dicht. Zo doe ik die dingen. Ik wil er niet in kijken. Wat later, nadat ik even afstand had genomen, begon het associatie proces toch op gang te komen.
Een aantal dagen geleden heb ik geschreven, bij het Werk aan het Bedorvene, ondermeer over mijn rookverslaving en dat ik hier na vier gestopt te zijn weer genoot van heerlijke sigaren.
En dat ik me realiseerde dat ik weer zou moeten stoppen. Ik bracht het alsof ik dit zou doen. Welnu. Dit heb ik niet. Zo ziet U, niet menselijks is mij vreemd. Zwakheid ten top uiteraard. Het begeerte lichaam, overwint de mentale helderheid. Maar de wetten van oorzaak en gevolg gaan onverdroten verder. Vannacht werd ik wakker en blafte zowat me longen -en alles wat erom heen hangt- me lichaam uit. Vanmorgen begon de dag ook zo. Ik was weer terug in de toestand van ca 4 jaar geleden toen ik een stevige roker was die bijna een pakje zware Van Nelle per dag rookte. Toen liep ik ook zo te hoesten en was mede een reden om dit aan te gaan pakken. Nu ben ik na drie weken sigaren daar weer beland. Ik kan natuurlijk me kop wel in de wind gooien, maar het leven wordt er niet beter van. De gevlekte gestalte! In de bijbel wordt over de Maria geschreven dat het een onbevlekte ontvangenis was. Er ruste geen smetten op. Maar dit even terzijde. Bevlekt en onbevlekt. Het is dus geen vreemde term in onze geschiedenis.
Ik vroeg de I Tjing nogmaals om wat aan te vangen met de mijn worp. De uitkomst was Het werk aan het bedorvene met twee bewegende lijnen. De Tweede: “Aanpakken wat door de moeder bedorven is. Standvastigheid is niet mogelijk.” En de bovenste: “Hij bemoeit zich niet met zaken van Koningen en Vorsten. Hij heeft hogere doelen.“
Het moeder verhaal bracht wel wat naar boven eigenlijk. Als ik aan mijn jeugd terug denk, die niet echt best was door allerlei familie drama, kan ik niet anders zeggen dan dat ik een ‘spijspot’ van ellende en pijn was. Totaal ongecontroleerd en ongeleid was ik teugelloos aan mijn emoties overgeleverd, waarmee ik niets kon aanvangen. Er was geen enkele vorm van discipline.
Je wordt gevormd in je kindertijd en emoties die ik binnen bepaalde situaties heb, kan ik niet meer veranderen. Of slechts heel moeizaam en dit na verloop van wellicht velen jaren en mogelijk nog een paar incarnaties? Wie zal het zeggen. Het kan wel tot rust worden gebracht. Dit is wat ik heb geleerd in de loop van de tijd. Die emoties zijn er nu ook wel, want ik wordt al dagenlang hier in mijn paradijs (*Grins*) lastig gevallen door werkzaamheden. Er wordt heftig gehamerd en gebeiteld om een nieuwe tegelvloer aan te leggen en de wandtegels in de badkamer. Dit is verschrikkelijk en maakt me emotioneel moordzuchtig. Ik ken dit in mezelf en zal er een weg in moeten vinden. Het is een voldongen feit. De bovenste lijn geeft aan dat ik werkelijk in staat ben om me boven het verleden te verheffen. En dat volgens Han Boering ik niet gericht ben op wereldlijke erkenning, maar gericht ben op hogere doelen. Dit klopt.
Verder stelt hij dat dit de lijn is van ‘laat het verleden los’. Nu ik dit schrijf komt een stukje droom terug van vannacht, waarin ik in een schijnbaar oude situatie ben. Een huis waar ik ooit woonde, dat vervallen was en een kat van me die eenzaam was en hongerig. En een ex vriendin die ik met een groepje in een auto zag stappen. Ze zag me wel, Ik stak mijn hand nog op als groet, maar ze reageerde niet. Ik dacht nog dit hoort bij het verleden en liet het feit los dat ze niet reageerde. Ik heb me op de kat gericht, die gered moest worden en ben op zoek gegaan naar iets om deze kat in te vervoeren naar een betere plek. Want ik wist dat ik hier niet meer terug zou komen. Het verleden loslaten. Dit is inderdaad waar ik enorm mee bezig ben.
Stoppen met roken gaat nu een definitieve fase in. Deze hoestbuien verzieken mijn leven. Het gehamer beneden mij zal eens stoppen. Het strand lonkt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten